پارسال همین موقعا بود که تو مشد یه سخنرانی از آقا مصباح(به قول آقا مجتهدی دکتر مصباح)شنیدم که برای خودم خیلی جالب بود!

خلاصه ی خوبی ازش نوشتم:

"استدلالی پیش میریم تا کمتر دچار اضطراب شویم.

هدف از طلبگی چیست؟

فلسفه وجودی روحانیت و در نهایت اهداف کاربردی (نزدیک به عمل) آن چیست؟

لازمه تحقق اهداف کاربردی چیست؟

همه قبول داریم که سعادت دنیا و آخرت در دین(شیعه) است.حال چه کنیم که دیندار باشیم؟

اولین قدم شناخت اسلام از طریق قرآن و روایات و عقل است که همه توافق دارند.

بنابراین مانند همه رشته ها گروهی باید در شناخت دین تخصص پیدا کنند و در اختیار دیگران قرار دهند.لذا عالم دینی شدن واجب کفایی است(چون دین لازمه)

شبهه:واجبات کفایی زیادی داریم(واجبات نظامیه)یعنی هر آنچه که جامعه اسلامی به آن نیاز دارد،حال کدام را انجام هیم؟

جواب:اگر دو واجب متزاحم داشته باشیم باید ببینیم کدام اهم است!

نکته:اگر واجب کفایی منبع کفایی نداشته باشد،واجب ینی می شود.

تحصیلات دینی به سه دلیل اهمیت دارد:

1-توجه به اهمیت نتیجه:مثلا اگر پزشک نداشته باشیم آمار مرگ و میر بالا می رود اما اگر عالم نباشد شبهه ها در دین باقی می مانند و انسان ها کافر و بی دین از دنیا می روند(و اگر مستضعف باشند از مقام های عالیه بهشت محروم می شوند)،حال ببینیم ضرر کدام بیشتر ست؟

چون زندگی در معاد بینهایت است و زندگی این دنیا کوتاه، بنابراین ضرر اون دنیا بینهایت و ضرر این دنیا کوتاه است!

2-اگر در علوم دیگر متخصص نداشته باشیم میتوانیم از خارج استفاده کنیم ولی اگر مرجع تقلید نداشته باشیم چه کنیم؟(بدل ندارد)

3نه تنها منبع کفایه نداریم بلکه یک دهم نیاز داخلی را هم نمی توانیم تامین کنیم!تازه نیاز خارجی را هم باید تامین کنیم.آیا نسبت به مسکانان جهان مسئولیت نداریم؟(اندونزی 180 میلیون جمعیت دارد که به 10 هزار مبلغ نیاز دارد،در قم 60هزار تا طلبه داریم!)